“Dat weer wedder en Fest - to beläben un uptoschrieben.

Nu is datt Fest to Enn, un wi goht no Hus. De Dag otent ut, un de Heben steiht wied open so blau as Samt.

Still ward de Welt, wenn wi blot wied genog af sind von Larm un Stroot.

De ersten Steern blitzt up, un en liesen Wind driggt noch dat letzde Vogelleed an us Ohr.

De Notur geiht slopen, un ober us sind blot noch de Steern an´n Heben.

Herrlich is de Welt.”